W okresie Azuchi-Momoyama (1568-1600) pojawiły się pierwsze
bento pudełka pokryte laką. Zwykle składały się z trzech lub czterech części, odpowiednio na ryż, rybę lub mięso, piklowane warzywa. Od tamtej pory
bento coraz częściej zabierano ze sobą także na podziwianie kwitnących wiśni (
hanami) czy
tea party. Zwyczaj ten rozpowszechnił się w okresie Edo (1603-1867), a popularność
bento ogromnie wzrosła. Pojawiły się różne rodzaje
bento, np. osoby udające się w podróż zabierały ze sobą
koshibentō (腰弁当), czyli
onigiri owinięte w liście bambusa lub ułożone w drewnianym pudełku, które zawieszano w pasie. W okresie Edo zaczęły pojawiać się także tzw.
makuno-uchi bentō (幕の内弁当
), które początkowo sprzedawano tylko w teatrach i jedzono podczas przerw w wystawianych sztukach.
Dzieci ze szkoły podstawowej jedzące swoje benta.
W okresie Meji (1868-1912) zaczęto budować pierwsze linie kolejowe, a wraz z nimi pojawiło się
ekibento (inaczej
ekiben 駅弁), które zjadano podczas podróży pociągiem. Podobno pierwsze tego rodzaju
bento sprzedano na stacji Utsunomiya 16 lipca 1885 roku, które składało się z
takuanu (沢庵) oraz
onigiri z
umeboshi (梅干) zawiniętych w liście bambusa.
Ekibento zawiera zwykle lokalne smakołyki, nierzadko są to również
benta w zachodnim stylu, np. z kanapkami. c.d.n.
Zdjęcie zapożyczone
stąd.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz